بنیانگذار باشگاه مهرعظام معتقد است که در کنار گسترش فعالیت ها و تاسیس کانون های مهرعظام در تمام استان ها، مهمترین هدف باشگاه در سال 1402 باید آموزش و تریبت مربیانی باشد که در کنار مسائل فنی، در بحث اخلاق نیز سرآمد باشند و بچه های مهرعظام را فرزند خود بدانند.

به گزارش روابط عمومی باشگاه فرهنگی ورزشی مهر عظام، در روزهای پایانی سال 1401 و با گذشت تقریبا دو سال از شروع به کار مهرعظام، همراه حاج عباس ایروانی، بانی مهرعظام نگاهی انداختیم به آنچه تا امروز بر این باشگاه گذشته و آنچه باید پیش روی خانواده مهرعظام باشد. عباس ایروانی از اهداف و برنامه‌های باشگاه در سال 1402 می‌گوید و در لابلای همه مواردی که از نظر او مهم‌اند، روی یک موضوع تاکید ویژه دارد. بنیانگذار هلدینگ عظام به  واسطه سال‌ها تجربه مدیریت و البته شناخت عمیقی که نسبت به پروژه مهرعظام دارد؛ از ضرورت تربیت و آموزش مربیان به عنوان یک اولویت می‌گوید و راز موفقیت مهرعظام و هر کسی که در این خانواده قدم می‌گذارد را در یک کلمه خلاصه می‌کند؛ “عشق”. او می‌گوید:« کار در مهرعظام عشق می‌خواهد.»

با ورود به سال جدید می‌توان گفت که ایده تشکیل باشگاه مهرعظام دو ساله می‌شود.  با توجه به گذشت این مدت از طرح ایده تا اجرای آن در بیش از 15 استان، چه ارزیابی از روند حرکتی مهرعظام دارید؟

ایده تشکیل مهرعظام خیلی قبل‌تر از اینها شکل گرفت. در مرداد  سال 1399 صحبت‌های جدی را با آقای کفاشیان داشتیم که در اول سال 1400 شکل اجرایی به خود گرفت. در آن روزها و ماه‌های ابتدایی، پیش بینی نمی‌کردیم به اینجا برسیم. روز اول بنای ما این نبود که به این ترتیب فعالیت کنیم، می‌خواستیم مثل خیلی از کارخانه‌ها یا بخش‌های تولیدی، در حوزه تیم‌داری وارد شویم اما بعد از مدتی صحبت درباره آنچه می‌خواهیم انجام دهیم و در میانه راه، خداوند لطف کرد و ما را به مسیری برد که الان در آن قرار داریم. کاری را آغاز کرده‌ایم که در حال حاضر به الگویی برای بقیه تبدیل شده است.

و گویا یکی از خواسته‌های اولیه شما در حال تحقق است. چراکه یکی از کارخانه‌های دیگر هم قدم‌های کوچکی در این زمینه برداشته است.

بله، شنیدم یکی از کارخانه‌ها همین اقدام را آغاز کرده است که این خبر خیلی خوشحالم کرد. به آقای کفاشیان گفتم اصلا آنها را به چشم رقیب نبینید. در تولید رقابت وجود دارد اما در حوزه مسوولیت‌های اجتماعی رقیب معنا ندارد. همه باید کنار هم باشند تا کاری به نتیجه برسد. کاری که ما در مهرعظام شروع کرده‌ایم، بعید می‌دانم در خارج از کشور هم نمونه‌ای داشته باشد. درست است که باشگاه‌هایی مانند آژاکس یا بارسلونا بسیار مطرح هستند اما هیچ کدام گستردگی کار ما را ندارند. پس ما در این زمینه نمونه دیگری نداریم و باید سعی کنیم کیفیت کار هم به شکلی پیش برود که بتوانیم حرف اول را بزنیم.

از ابتدا این موضوع برایتان اهمیت داشت که تعداد قابل توجهی از بچه‌ها تحت پوشش این پروژه قرار گیرند.

ابتدا برنامه ما این بود که در سال 1401 به 20 هزار عضو برسیم اما شرایطی که رقم خورد، باعث شد در همین تعداد حدود 12 هزار نفر بمانیم. از ماه قبل اعلام کردیم که باز هم کار را توسعه بدهند. تاکیدم اینست که به گونه‌ای حرکت کنیم که در تمام استان‌ها فعال شویم. البته بودجه سال آینده را بسته‌ایم و پیش بینی کرده‌ایم که برای هر عضو مبلغی بالغ بر 6 میلیون هزینه کنیم. فعلا برای 12 هزار کودک و نوجوان، بودجه در نظر گرفته‌ایم اما فعالیت ما به نوعی است که می‌توانیم در نیمه سال نیز این مبلغ را افزایش دهیم. عددی که برای سال آینده برای باشگاه مهرعظام مصوب شده، 70 میلیارد تومان است که احتمالا تا 100 میلیارد تومان هم افزایش می‌یابد. البته باید در پایان سال بررسی کنیم و ببینیم که ثمره این 100 میلیارد تومان چه بوده است.

چه اتفاقی بیفتد، رضایت شما جلب می شود؟

در گام نخست از این مرحله به بعد، مدیریت مجموعه باید به دنبال توسعه مهرعظام در شهرهای دیگر باشد. کانون‌ها باید کم کم رشد کنند و هر کدام در رقابت‌های استانی، یک تیم بدهند. یکی از خواسته‌های من این است که باید به شهرها و استان‌هایی برویم که هنوز قدمی در آنها برداشته نشده است. برای مثال قزوین بالغ بر 2500 عضو دارد و دیگر نباید در این استان، تعداد را افزایش دهیم. بلکه باید به مناطقی برویم که محروم‌اند و اقدامی هم صورت نگرفته است.

مهمترین دغدغه تان برای مهرعظام چیست.

با گزارش هایی که دریافت کردم و بررسی‌هایی که صورت گرفته، معتقدم مهمترین کاری که مسوولان باشگاه مهرعظام باید برای سال آینده انجام دهند، تربیت و آموزش مربیان است. بارها تاکید کرده‌ام که در مهرعظام فقط تاکید ما روی ورزش نیست. باید از جهات مختلف برای بچه‌ها برنامه ریزی کرد. سلامت، اخلاق و تحصیل، مواردی‌اند که در کانون‌ها باید مورد توجه قرار گیرند. من نمی‌پذیرم که روی امور فنی یک بازیکن کار شود، اما آن بچه مشکلات پزشکی داشته باشد. ما گاهی نمونه‌هایی می‌بینیم که باید از آنها استفاده کنیم. برای مثال در بسطام شاهرود، مجموعه آموزشی با مدیریت یک انسان شریف راه‌اندازی شده است. حدود 90 نفر از بچه‌هایی که در این مرکز آموزش دیده‌اند، در حال حاضر فارغ ‌التحصیل شده‌اند. یکی از ویژگی‌های این بچه‌ها این است که همه آنها، “همه فن حریف” هستند. این مثال را زدم تا بگویم که در مهرعظام هم باید چنین شرایطی رقم بزنیم. بچه‌ها آموزش ورزشی ببینند اما درس بخوانند، سلامت باشند و از لحاظ اخلاقی و رفتاری رشد کرده باشند. باید مربیان به این نکته توجه کنند که وقتی بچه‌ای را از کوچه‌ای در محله‌ای که خطرات زیادی او را تهدید می‌کند، بیرون آوردید و در یکی از کانون‌ها تحت آموزش قرارداده‌اید، آن بچه امانت است. گام اول را درست برداشته‌ایم که او را از معرض آسیب‌های اجتماعی دور کرده‌ایم. اما در برداشتن قدم‌های دیگر هم باید وسواس داشته باشیم.

این حساسیت بیشتر روی چه مواردی باید باشد؟

در هلدینگ و کارخانه‌های مختلف، به مدیران و سرپرستان می‌گویم که شما مسوول هستید و باید دقیق بدانید که نیروهای زیرمجموعه شما چه وضعیتی دارند. در مهرعظام هم این مسوولیت بر عهده مدیران باشگاه، سرپرستان کانون‌ها و مربیان است. یک مربی باید حواسش به همه مسائل مرتبط با بچه‌ها باشد و حتی مسائل خانوادگی‌شان را هم پیگیری کند. اگر بچه‌ای مشکل دارد، باید مسوولان استان‌ها به مدیران باشگاه در تهران منتقل کنند و آنها هم مسوولیت دارند که رسیدگی کنند.

از ابتدای گفت و گو چند باری روی تربیت مربیان تاکید کردید. اولویت‌هایی که باید مورد توجه مسوولان کانون‌ها و مربیان باشند، جه مواردی‌اند؟

قبل از هر کاری مجموعه مدیریتی باشگاه باید تیم کاملی را برای تربیت و آموزش مربیان در نظر بگیرد. حساسیت کار مربیان بسیار بالا است؛ به همین دلیل باید مربیان چه در بعد فنی و چه در بعد رفتاری رشد داشته باشند. از لحاظ اخلاقی باید مراقبت بسیار زیادی صورت گیرد و در هر لحظه همه به این موضوع فکر کنند که این بچه‌ها امانت هستند. باید مربیان و سرپرستان توجیه شوند و بدانند که عظام یعنی چه. اگر کسی که در مهرعظام کار می‌کند، دنبال پول باشد، حضورش هیچ ارزشی برای ما ندارد. من نمی گویم به مشکلات مالی افراد بی‌تفاوت باشیم یا زندگی شان تامین نشود اما نباید هدف از حضور در این مجموعه، پول باشد. ما اینجا عاشق می‌خواهیم، مثل عشقی که پدر یا مادری به فرزندش دارد  و می‌خواهد هر کاری انجام دهد تا بچه‌اش رشد کند و به جایی برسد. ما افرادی با این نگاه می خواهیم؛ غیر از این باشد، به درد ما نمی‌خورد. قبول دارم که باید فکر یک مربی آزاد باشد تا بتواند خوب برنامه‌ریزی کند و برای بچه‌ها وقت بگذارد. حرف اول و آخر من در مورد همه کسانی که در مهرعظام فعال هستند، این است که کار در مهرعظام عشق می‌خواهد. حتما اگر کسی نگاهش این باشد و با دلسوزی برای بچه‌ها کار کند، تامین هم می‌شود.

در یکی از تمرین‌ها از بچه‌ها پرسیدم که اگر از تیم‌های بزرگ لیگ برتر پیشنهاد داشته باشند و در همان شرایط مهرعظام هم در لیگ برتر تیم داشته باشد، کدام را انتخاب می کنند. پاسخ بچه‌ها جالب بود. بیشترشان گفتند دوست دارند در مهرعظام بمانند. فکر می‌کنم این همان حسی است که دوست دارید در مجموعه باشد.

حتما بچه‌ها باید رشد کنند و بروند تا به آرزوهایشان برسند. من در سفرهایم با استان‌های دیگر یا در مسابقاتی که حضور داشتم، مثل فستیوال “کردان”، با بچه‌ها صحبت کرده‌ام و حرکات‌شان را دیده‌ام. این علاقه در بچه‌ها به خوبی مشخص است. یعنی بچه‌ها خودشان را از خانواده مهرعظام می‌دانند. تاکید من روی مربیان است. می‌دانم که خیلی‌ها تلاش می‌کنند که قدردان زحمات آنها هستیم اما برخی هم هستند که اگر جای دیگر یک میلیون بیشتر به آنها بدهند، می‌روند. در همین هلدینگ عظام، مدیرانی داریم که سال‌هاست با ما همکاری دارند. برخی از آنها حتی یک بار درباره حقوق یا مسائلی از این دست با من حرف نزده‌اند اما حواس من به آنها است. این افراد برای من بسیار ارزشمند هستند. وقتی افراد فقط برای پول کار کنند، اتفاقی که به دنبالش هستیم، نمی‌افتد؛ به خصوص در کاری شبیه مهرعظام. توصیه‌ام به مدیران مجموعه عظام این است که بدون پرورش دادن یک کادر خوب هیچ اتفاق مثبتی نمی‌افتد. درک اینکه این بچه‌ها، بچه‌های تک تک ما هستند، بسیار مهم است. سرپرستی که مسوولیت یک کانون را بر عهده دارد، یا مربیان، باید بچه‌ها را فرزند خود بدانند. در این صورت است که نتیجه‌ای که به دنبالش هستیم، می‌افتد. اگر فردی این حس را ندارد، باید از مجموعه جدا شود. افراد بسیاری هستند که دوست دارند در مهرعظام کار کنند و همین عشق و دلسوزی را دارند.

با عبور از گام نخست که توسعه کمی بوده، به نظر می رسد با حساسیت‌هایی که شما و مجموعه مدیریت باشگاه دارند، هدف اصلی برای سال 1402، توسعه کیفی است که با استراتژی مد نظر شما و برنامه ریزی‌های صورت گرفته، باید همه در این راستا قدم بردارند.

همینطور است. از اینجا به بعد باید ارزیابی دقیق روی عملکرد کار کانون‌ها صورت گیرد. آنهم با مدل های ارزیابی که در مجموعه عظام وجود دارد. در نشست‌هایی که می‌گذارید، نقاط ضعف و قوت را بگویید. گردهمایی‌هایتان نباید جنبه  تشریفاتی  داشته باشد. بازرسان باید مرتب در تمرینات حضور داشته باشند و گزارش بدهند. اینکه یک بازرس سالی یک بار به یک شهر برود، اصلا به درد نمی‌خورد و نمی‌تواند خروجی خوبی به شما بدهد. چیزی که من متوجه شده‌ام این است که کانون اسلامشهر که اولین کانون مهرعظام است، در مسیر خوبی قرار گرفته و عملکرد مثبتی دارد. البته حتما در آنجا هم ضعف‌هایی وجود دارد، اما می‌توان از فرصت‌های اینچنینی استفاده کرد. برای مثال وقتی ارزیابی‌ها دقیق باشد، به این موارد می‌رسید و می‌توانید برنامه را مطابق با این نتایج پیش ببرید. برای مثال مسوول این کانون ماموریت داشته باشد که دو یا سه کانون دیگر را هم مدیریت کند و طبق همین کانون اسلامشهر، ساختارشان را شکل دهد.

در بازدیدهایی که از کانون‌های مختلف صورت گرفته و در پی صحبت‌هایی که با تعداد بسیاری از خانواده‌ها صورت گرفته، به این نتیجه رسیده‌ایم که یک نگرانی مشترک بین پدران و مادران وجود دارد؛ اینکه آیا ممکن است فعالیت مهرعظام مقطعی باشد؟

پیش از این هم گفته‌ام که در بین تمام کارهایی که انجام می‌دهیم، مهرعظام برای من جایگاه ویژه‌ای دارد. بنا به دلایل مختلف می‌خواهم این پروژه با قدرت پیش برود. تا زمانی که من هستم، این کار ادامه دارد با این هدف که مسیر موفقیت به روی این بچه‌ها باز شود. فقط انتظار دارم که همه نسبت به این کار حساسیت زیادی داشته باشند. شک نکنید که دعای بچه‌های مهرعظام و ایتامی که تحت پوشش گروه عظام هستند، کمک می‌کند که این کار را در مسیر درستی جلو برود.

شما در حوزه مسوولیت‌های اجتماعی، دغدغه‌های دیگری هم دارید که به یکی از آنها اشاره کردید. تعداد قابل توجهی از خانواده‌هایی که در زیرمجموعه کمیته امداد هستند و همچنین کودکان نیازمند در شهرهای مختلف تحت پوشش شما هستند.

من فردی را می‌شناسم که بیش از 90 هزار کودک را تحت پوشش دارد. شاید تنها زمانی که در زندگی‌ام به فردی دیگر غبطه خوردم، وقتی بود که این موضوع را متوجه شدم. ما در کشور مشکلات زیادی داریم و مردم به خاطر شرایط اقتصادی، در موقعیت سختی قرار گرفته اند. شاید کمک ما بتواند بخش کوچکی از مشکلات آنها را رفع کند؛ اگرچه در این حوزه همه کسانی که می توانند باید پای کار بیایند تا بتوانیم قدم‌هایی برداریم. یکی از دغدغه‌هایی که در این چند سال اخیر داشته‌ایم، آزادسازی زندانیان است.

اگر اشتباه نکنم تاکنون توسط مجموعه شما بالغ بر 1500 زندانی آزاد شده‌اند.

گزارش‌هایی که در ارتباط با زندانیان گرفته‌ایم، دردناک است. پرونده‌های بسیاری هستند که افراد به خاطر مبالغ زیر 15 میلیون تومان، سال‌هاست که در زندان هستند. با فردی مواجه شدیم که به خاطر مبلغ بسیار کمی بیش از 20 سال در زندان بود. وقتی بدهی‌اش را پرداخت کردیم و آزاد شد؛ از زندان نرفت. چون دیگر کسی را نداشت. در زندان ماند و گفت با آشپزی می‌خواهد آشپز باشد، پولی هم به دست آورد. با توجه به این موارد، ابتدا تمرکزمان رو روی این بخش گذاشتیم تا کسی به خاطر 7 – 8 میلیون در زندان نماند. دو گروه در مجموعه موضوع آزادسازی زندانیان را دنبال می‌کنند که به لطف خدا، تا به امروز بیش از 1500 زندانی آزاد شده‌اند. در گام بعد، پرونده‌های با بدهی کمتر از 100 میلیون تومان را در برنامه داریم که پس از بررسی شرایط خانوادگی افراد، هر کدام که در اولویت باشند، کارشان انجام می‌شود.

و سوال آخر. مهمترین انگیزه‌تان از این فعالیت‌ها چیست؟

من باور دارم که دعای این افراد، برکت زندگی همه ما است؛ از مدیران گرفته تا تک تک کارکنانی که در گروه عظام و در کارخانه‌های مختلف کار می‌کنند. به اعضای خانواده، مدیران و کارکنان هم این را گفته‌ام. وظیفه ما است تا در زندگی افراد دیگر تاثیر مثبت بگذاریم.

نباید دست روی دست گذاشت

بنیانگذار باشگاه مهرعظام با توجه به مشکلاتی که در زمینه تحریم وجود دارد، تاکید می کند که نباید دست روی دست گذاشت:« یکی از برنامه های باشگاه مهرعظام توسعه روابط بین الملل است. اگر مسائل سیاسی خارجی حل شده بود، ما می توانستیم ارتباطات بیشتری بگیریم. در حال حاضر هم به این مورد به عنوان یکی از برنامه های کاری نگاه می کنیم. اما به خاطر شرایط موجود محدودیت هایی وجود دارد. با این حال دلیل نمی شود که دست روی دست بگذاریم، ما باید وظیفه مان را انجام دهیم.»

رشد بچه ها بهترین تبلیغ برای ما است

یکی از توصیه های همیشگی بانی مهرعظام این است که جلوی پیشرفت بچه ها گرفته نشود. اگر کودک یا نوجوانی در باشگاه آموزش های لازم را دید و سپس باشگاه دیگری خواستار او شد، زمینه حضورش در آن باشگاه باید فراهم شود. عباس ایروانی در این رابطه نگاه جالبی دارد:« چه اشکالی دارد اگر تیم های دیگر با بچه های ما قرارداد ببندند. با این کار دختران و پسران ما مستقل می شوند و روی پای خودشان می ایستند و از نظر مالی شرایط شان تغییر می کند. ضمن اینکه حضور بچه های مهرعظام در باشگاه های مطرح دیگر، نشان می دهد که در اینجا کار آموزشی درستی انجام شده است. این را فراموش نکنید که حضور بچه ها در باشگاه های دیگر، بهترین تبلیغ برای فعالیتی است که در مهرعظام انجام می شود.»